چهار روز مانده به آغاز هفتمین دور مذاکرات ایالات متحده آمریکا با نمایندگان طالبان در قطر، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در یک سفر غیر منتظره به کابل رفت و با مقام‌های دولت افغانستان دیدار کرد. مایک پمپئو در حالی برای دستیابی به توافق صلح با طالبان، پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، ابراز امیدواری می‌کند که سطح خشونت‌ها به طور بی‌سابقه‌ای در سراسر افغانستان افزایش یافته و حکومت این کشور همچنان غایب اصلی در گفتگوهای منطقه‌ای در مورد مصالحه با طالبان است.
آن‌گونه که از مباحث سیاسی در واشنگتن پیداست، جنگ افغانستان به دلیل اهدافِ در حال نوسان سیاست خارجی ایالات متحده در سطح جهان، به ویژه رسیدگی به پرونده هسته‌ای کره شمالی، جنگ تجاری با چین و تنش‌های روزافزون با ایران، قطعا از اولویت‌های عمده و اساسی دولت دونالد ترامپ نیست. سفر آقای پمپئو به کابل و تاکید او بر احتمال توافق صلح پیش از برگزاری انتخابات می‌تواند نشانه آن باشد که برنامه خروج نیروهای آمریکا از افغانستان همچنان پا برجاست و علی رغم مشغله‌های بین المللی که ایالات متحده درگیر آن است، تلاش دولت ترامپ بر این پایه است تا پرونده جنگ افغانستان بسته شود.
دستیابی به توافق صلح با طالبان در صورتی که دست‌کم در کوتاه مدت مانع فروپاشی نظم سیاسی در کابل شود و امکان خروج «آبرومند» سربازان آمریکایی را از افغانستان فراهم کند برای دولت ترامپ منفعت‌های تاکتیکی و انتخاباتی به همراه خواهد داشت. ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی سال ۲۰۱۵ و سپس به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده از منتقدان دخالت نظامی آمریکا در خاورمیانه بوده است.
جنگ افغانستان برای ترامپ منفعت اقتصادی ندارد. بهترین محاسبه اقتصادی او برای طولانی‌ترین جنگ آمریکا این بود که ماموریت نظامی ارتش آمریکا در افغانستان را به پیمان‌کاران نظامی بسپارد و هزینه جنگ در افغانستان را کاهش دهد. ایریک پرنس، تاجر و دوست آقای ترامپ که شرکت سابق‌اش «بلک واتر »کارنامه خونینی در عراق داشته ، به او پیشنهاد داده بود که شبه‌نظامیان شرکت او می‌توانند با هزینه کمتر از یک میلیارد دلار در سال جایگزین ارتش ایالات متحده در افغانستان شوند؛ طرحی که دولت افغانستان شدیداً با آن مخالفت کرد.
در حالی که حکومت افغانستان در خلاء اطلاعاتی در مورد طرح صلح ایالات متحده با گروه طالبان قرار دارد، شتاب مذاکره کنندگان آمریکایی برای دستیابی به توافق صلح نشان می‌دهد که دولت ترامپ در نظر دارد تا هرگونه توافقی برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان را زیر نام پایان جنگ و تأمین صلح در افغانستان به‌عنوان یک امتیاز سیاسی، و عملی کردن وعده‌اش در جریان مبارزات انتخاباتی مطرح کند. از سوی دیگر، با توجه به ناکامی‌های دیپلماتیک دولت ترامپ، به ویژه در بحث پرونده هسته‌ای کره شمالی و جمهوری اسلامی ایران، حصول توافق صلح با طالبان یکی از آخرین امیدهای دستگاه دیپلماسی آمریکا است.
نتایج هفتمین دور مذاکرات میان ایالات متحده و گروه طالبان آخرین محک کارآیی تیم پمپئو در وزارت خارجه این کشور است. توافق صلح با طالبان باید بازتاب دهنده توازن منطقی و کاربردی میان خواست‌های جمعی و دموکراتیک مردم افغانستان و اهداف سیاست خارجی آمریکا باشد. مرور تاریخ پیمان‌های صلح نشان می‌دهد که شتاب و ذوق‌زدگی برای امضای چند برگ توافق‌نامه، تضمینی برای تأمین صلح عادلانه، حرمت به قربانیان جنگ و فرصتی برای گشودن فصل جدید در مرحله پس از مناقشه نمی‌تواند باشد.
